Што зможам, калі нічога не зможам?
Пісаў нататку аб важнасці захавання здароўя для старасці.
Бо калі ж я не змагу ў старасці думаць, ці дзейнічаць, то гэта будзе вельмі і вельмі дрэнна.
- Што ж ты зможаш рабіць у старасці, нават калі будзеш не нашто не здольны? (спытаў я ў сябе).
- Мусіць змагу любіць.
- А што яшчэ ты зможаш?
- Змагу Верыць і Змагу Жадаць.
- Як узаемазвязаны гэтыя рэчы?
- Не ведаю ці атрымаецца з ходу, але здаецца: Жаданне = Вера * Любоў.
- А чым адрозніваюцца для цябе гэтыя словы?
- Любоў - гэта любоў да Чалавека.
Вера - гэта любоў да Бога.
Жаданне - гэта жаданне каб Любоў і Вера прыбывалі ў вечнасці.
- Ты нічога не блытаеш?
- Мне здаецца я блытаю ўсё, але хай будзе хаця б так.
- І што табе даюць гэтыя разважанні?
- Калі разглядаць час і ўсе тыя справы, якія мы паспяваем рабіць за гэты час. То падобна да аэрадрома з мухамі якіх мы з натхненнем і энергія запускаем у розныя бакі нібы маленькія самалёцікі. Дык вось трэба паспяваць прывязваць да мух зерні Вечнасці.
Каб больш мух неслі і сеялі насенне вечнасці: Любоў, Веру і Жаданне.