Ад Пустаты Да Любові Ў Эміграцыі
З эміграцыяй, як любоўю. "Адарвецца эмігрант, ад зямлі бацькі і маці сваіх, і прылепіцца да нейкага незнаёмага мястэчка. І будуць двое як адна плоць." Жарт канешне, алеж штосьці ў гэтым ёсць. Праз усю гісторыю нашага жыцця на радзіме, нам шмат паспела палюбіцца. Шмат стала родным, блізкім, сваім. Не толькі людзі, алеж пахі, мейсцы, гукі... Мы там сваі былі, і тое, што нас атачала, было для нас сваім. Гэтая любоў, не пустое месца. Яна натхняла, напаўняла і падтрымлівала нас кожны дзень. ... а потым раз, і ўсё змянілася.... Вітаю вас у эміграцыі! Шмат новага, незнаёмага, чужога, не свайго... Азіраючыся вакол, не знаходзіш таго, чаго так жадаеш. Не знаходзіш, таго, што любіш. Як сказала Саша, там на радзіме, я была кветкай якая расла ў зямлі, а тут я кветка вырванная і перанесеная ў вазу. Мне падліваюць вады і я магу жыць. Алеж я прагну большага. На маім шляху эміграцыі, я шмат прагнуў, шукаў і знаходзіў. Гісторыя рэлакацыі / эміграцыі, гэта гісторыя кахання. Я хацеў напісаць пару кароценькіх замалёвак як гэта адбывалася, алеж пачаўшы не мог спыніцца. Гісторый та аказалася шмат! Таму буду іх паступова адгружаць з хэштэгам: FromEmptyToLoveInEmigration (Ад Пустаты Да Любові Ў…