Прыжок Веры

К'еркегор з захапленнм разважае пра веру Аўраама, які веў Ісаака на гару Маріа каб прынесці яго ў ахвяру. Свайго любімага сына. Пра той прыжок веры ў бездну. Дзе сапраўды няма за што зачапіцца, і застаецца толькі вера. 
За апошні год я шмат разоў мяняў свае меркаванне наконт гэтага ўчынка Аўраама. Пакуль яшчэ не ведаю, на чым я спыніўся.

Алеж пытанне Прыжка Вера мяне вельмі ўзрушыла. Па праўдзе і я маліцца па сапраўднаму не магу, пакуль ёсць звычайная чалавечая надзея на добры зыход справы. А вось калі няма ўжо ніякіх шанцаў, то бывае прабівае. І гэта ўжо зусім іншая малітва. Зараз я атрымаў падтрымку ад К'еркегора, алеж можа і хто з вас, мае дарагія чытачы, сутыкаўся ў сваёй веры, з чымсці падобным?

P.S.: Адно што, калі хто-небудзь памірае, то я не магу маліцца з надзеяй, каб ён тут прям зараз ажыў і выйшаў з труны як Лазар.