Праз 5 год

Праз 5 год, мне будзе 43 гады. Я буду сядзець і пісаць заметку.
Ксюше будзе 12 год, а Любе 9. Яны ўжо будуць умець чытаць, і наўрадці будуць мець патрэбу ў чытанні перад сном. Ксюша перойдзе ў больш дарослую школу (ужо будзе 6 клас). Мне здаецца, калі ў Ксюшы застанецца талент і жаданне прыдумляць гісторыі, то перад сном я буду слухаць яе казкі. І магчыма чытаць дзецям мае нататкі. Можа гэта будзе перыядычна, а не кожны дзень.
Цікава, ці будуць у дзяцей свае прафайлы ў сацыяльных сетках? 
У якой краіне мы будзем жыць праз 5 год? Алеж у якой бы не жылі, алеж яшчэ не атрымаем грамадзянства іншай краіны.

Я буду працаваць псіхатэрапеўтам, дапамагаючы людзям адшукваць сваё глыбіннае жаданне і сэнс свайго жыцця. 
Таксама, буду коўчыць англамоўных топ-мэнэджраў, дапамагаючы ім убачыць свае сэнсы ў пракрасцінацыі.

Мне цікава, як праз 5 год будзе прадавацца мая першая кніга. Кніга накшталт Радыё Гудок, алеж пра простыя гісторыя і чалавечыя пачуцці, якія адбываюцца са мной. Кніжка складзеная з маіх нататак. 

Праз 5 год, я хачу каб у нас з Дашай быў досвед доўгатэрміновай вандроўкі па свету. Сустрэч з людзьмі іншых культур. Сустрэч паміж намі і з самімі сабой.

Яшчэ я буду вадзіць маленечкія групы па гарах, сплаўляць на каяках па тумане, і магчыма пагружацца ў старажытныя пячоры. Усё дзеля аднаго, адкрываць Тайну і Прыгажосць, Страх і Трепет. Пабуджаць да больш простага, алеж больш глыбокага пражывання жыцця.

Яшчэ я хачу, каб мая методыка пражывання моманту праз прызму смертнасці, ці мадуляцыю смертнасці, дапамагала людзям больш глыбока пражываць моманты, больш глыбока бачыць і прымаць блізкіх у такія моманты і пасля іх.

Ну вось напэўна і ўсё. Астатняе як Бог дасць, да і гэта таксама.