Не ўсе маюць права

Так у нас павялося, што не ўсе маюць права. 
Па першае, не маюць права быць. Для таго, каб мець права быць, трэба выконваць тыя-сія правілы, адпавядаць тым ці іншым чаканням. 

Як жа так здарылася?

Давайце разглядзім такі верагодны сцэнар:
Калі перад намі задача выхаваць добрага ЧАЛАВЕКА. Як будзе эффектыўней дасягнуць гэтай мэты?

1. Лепш за ўсё паставіць на кон самае дарагое - само права існавання, прыняцця, любові. Я буду любіць цябе, калі ... Я буду размаўляць з табой, калі ... Я буду ганарыцца табой, калі ...  Ну як жа тут саступіш, будзеш ўсё рабіць як трэба, і вырасцеш годным чалавекам. Мэта дасягнута, выхаваны яшчэ адзін добры чалавек. 

2. Алеж можна гэтай мэты дасягнуць і іншым шляхам. Можна хваліць і ўзвышаць усіх тых вонкавых, хто адпавядае нашым чаканням. А можна крытыкаваць, прыніжаць і асуджаць усіх тых, хто робіць інакш. Тады, праз такія яркія прыклады, зноў жа чалавек зразумее якім яму трэба быць, каб быць не зруйнаваным, а прынятым. Гэткая карціна міра ўпітаецца ў саму сутнасць. І вось зноў на выхадзе вельмі добры ВЫХАВАНЫ ЧАЛАВЕК! 


На мой вельмі суб'ектыўны і галюцынацыйны погляд, атрымоўваецца наступнае:
Права быць любімым і прынятым (больш абагульняючы - права быць) вельмі добра выкарыстоўваецца для маніпуляцыі, каб дасягнуць тых ці іншых пастаўленных перад намі выхаваўчых мэтаў. Для гэтага, па змаўчанню гэтае права адбіраецца, а пасля выдаецца за заслугі і адпавяданне патрэбным вобразам і каштоўнасцям. 

Вось і маем, тое што маем.
Працяг напішу заўтра, а то задоўга атрымаецца.