Грэх ці Любоў?

У мяне тут невялічкія разважанні пра Іісуса Хрыста, і як Евангельская аповесць змяніла маё ўспрыманне жыцця.

Я разумею, што жыў па правілах закону даволі доўга. І правілы гэтыя заўсёды казалі пра асуджэнне. Толькі дасканалы, мог пазбегнуць асуджэння. Калі ты парушаеш Закон, то ты вінаваты. Страх перад законам, страх памылкі, жыццё вымяраецца бяздзейнасцю. Выйсце з гэтага стану - смерць. Няма чалавека - няма памылак. Няма чалавека - няма парушэння закону.
А хто той сверхчалавек, які імкнецца не парушаць і не парушае?
На мой погляд - фанатык, прагматычны ідэаліст. Чалавек які ў аснове свайго жыцця паставіў адно адзінае жаданне - не памыляцца і не быць асуджаным. Вось пішу зараз і ў мяне дрыжыкі па целу. Так я імкнуўся жыць, такія рэакцыі і патэрны паводзін выпрацоўваў унутры сябе.

Альтэрнатыва, якую прынёс для мяне Іісус Хрыстос:
Будзьце вольныя ад граху, хопіць ставіць яго на першае месца. Калі вока ваша толькі на гэты грэх і глядзіць - то гэтым і напаўняецца ўсё вашае жыццё.
І вось Іісус ходзіць па зямлі, размаўляе з "грэшнікамі", не звяртаючы ўвагі на іх грахі. Не дзелячы людзей па гэтаму крытэрыю. Ён нібы кажа - гэта не важна. Не гэта ёсць самім жыццём. Ён кажа Любіце. Ён Любіць.

І ў жыцці сваім я бывае сутыкаюся з выбарам - парушыць закон ці любіць.
Выканаць абавязак, ці пайсці з дзецьмі пагуляцца. Канцэнтравацца на злым ці на добрым. Ці адмаўляцца ад добрага, з-за таго што разам з добрым - злое.

Бо з кожнай добрай справай, з кожнай справай любові ідзе разам зло і грэх. І я лічу, што мне не варта спыняць любоў, з-за таго што каля яе зло. Але трэба весці барацьбу са злом, каб у нашай любові яго было ўсё менш.

Вось мужык валяецца п'яны, падышлі да яго, паднялі, дапамаглі дайсці да дому. Ён заваліўся ў хату і пабіў жонку, наараў на дзяцей.
Ці сталі мы саўдзельнікамі злачынству?