Мышкі Ксю і Лю. Глава 10 - Хэлуін

Мышкі ачухаліся і працягнулі думаць. Чагож нам так хочацца. Тут Ксю сказала, мы бедныя мышкі, ніколі не святкавалі Хэлуін. Мы так хацім яго пасвяткаваць! Так, так сказала мышка Лю! І я вельмі хачу! Я хачу быць страшнай вялікай крысай. З галавой як у бегемота. Крыламі як ў папугая. А Ксю крычала - я хачу быць як чудзішча марское з трыма галавамі, каб усе хто мяне бачылі, беглі ў жаху. Яны казалі гэта з такім захапленнем, што зусім забыліся пра чамаданчык. І тут пачалася справа. 

Маленьчкая прыгожая мышка Лю, рэзка распухла. У яе адрасла Галава ў 10 разоў больш за цела, і галава звалілася на падлогу, бо тонкая шыйка мышкі не магла яе утрымаць. Галава хрюкала. Крылы папугая выраслі пряма на бегемотавых вушах. Яны абмахіваліся вушкі. Ксю падскачыла як ушпареная. Яна так спужалася. 

І пачала насіцца коламі крычучы: Лю ты дзе? Няўжо гэта страшная пачвара цябе з'ела? 

Страшная пачвара прахрюкала: Я і ёсць Лю....

Тады, Ксю ўсё зразумела, але было позна. 
У яе ў самой пачаў адрастаць хвост, і з'явілася яшчэ дзве галавы. 

Хрюкалка і марское чудізшча крычалі - мы не хацім, мы не хацім!!! 
Хацім быць іншымі! 
Ксю крычала - хачу быць вядзьмаркай без носу. І яна ператварылася ў вядзьмарку! Прыходзілася заўсёды адкрываць рот каб дыхаць. Паміж удыхамі, яна арала - хачу нос! Нармальны нос! І нос з'явіўся! Але яна не ведала што рабіць з гэтым носам, бо ён ляжаў я яе ў далоні. Хачу нос, на сваім месцы, дзе ён павінен быць. Нос з'явіўся на сваім месцы, але штосьці было странна. Нос быў верх нагамі. Зноў прышлося яго мяняць. Вось зараз атрымалася проста прыгажуня вядзьмарка. 

Морда бегемота палецяле ў верх, Лю ператварылася ў шыкоўную бабачку. Яна была вельмі прыгожая. Але вельмі вялікая. Таму ўсім было страшна. Вядзьмарка Ксю ледзь паспявала ўцякаць, каб лапкі бабачкі Лю яе не прыдушылі. І Лю пракрычала, хачу быць добрай маленькай бабачкай. І ператварылася ў звычайнага матылька. Але вельмі страшнага. І ўсе баяліся. Мышка Па і Ма, так баяліся матылька (яны та не ведалі, што гэта Лю). Бегалі і хацелі яе прыбіць мухабойкай. Бо такая страшная. 

Мышка Ксю - зачаравала матылька Лю, каб тая стала не страшная, але з старшнымі ўзорамі. Гэта было трохі позна, таму што Па і Ма моцна расхаваляваліся. Бо нейкія незразумелыя асобы з'явіліся ў іх доме. Яны выбівалкай і швабрай, хутка выгналі новых асоб са свайго фургона. І едучы ў машыне, яны бачылі як вядзьмарка штосьці там сабе шэпча. Але чамаданчык быў ужо далека, і яе чары не працавалі. 

Яны думалі як уратавацца. У гэты момант, матылёк Лю запархаў ва ўсю моц, а вядзьмарка Ксю ўхапілася за яе лапкі. Яны паляцялі ў пагоню за грузавіком. Каб Лю ляцела хутчэй, Ксю паддавала ёй мятлой пад зад. І яны бліжэй і бліжэй падляталі. У канцы канцоў, яны проста ўваліліся ў грузавік праз дах. І мышкі Па і Ма - зноў убачылі двух странных асоб, якія скакалі і нешта сабе крычалі. Ксю лічыла, што ў яе ўжо шмат магіі. Яна не ведала, што Па выкінуў з машыны валшэбны чамаданчык. 

А потым, ён выкінуў вядзьмарку і матыля. Як жа ім пашансіла, бо зваліліся яны як раз недалека ад чамаданчыка. І тады вязьмарка Ксю атрымала ўсю сваю магічную моц. Абрадавалася. І крычала - "Зразумейце ўсё і атрымайце па жопе!", "Зразумейце ўсё і атрымайце па жопе!" і ў гэты момант мышкі Па і Ма ўсё зразумелі. 

Яны плакалі без Ксю і Лю, нічога не маглі зрабіць. І білі адзін аднаго па жопе. Гэта было вельмі сумна, яны вельмі шкадавалі пра ўсё гэта. 

Пасля вялікай прамовы Ксю - яны імгненна перанясліся ў фургон з чамаданчыкам, абнялі і супакоілі сваіх бацькоў. Усе былі рады, моцна стаміліся і заснулі. На ўсялякі выпадак, Ксю і Лю перад сном ператварыліся назад у мышак. А то хто ведае, можа чамаданчык зноў выкінуць. 

Яны заснулі - і леталі ў сне са сваімі магічнымі чарамі. Гэта было вельмі бяспечна.