Мышкі Ксю і Лю - Глава 1: Ад'езд

Аднойчы, ў доме вялікай мышынай сям'і гаспадар завёй страшнага ката. І 1гэты кот, пачаў паляваць на мышак. Ім прыходзілася бегаць паміж сваімі норкамі, здабываць ежу і ўсё гэта было вельмі небяспечна. 

У той час у нашай сям'і мышэй, нарадзілася два маленькіх мышкі. Адна была больш дарослая, гэта была Мышка Ксю, і яшчэ зусім маленечкая Мышка Лю. 

Папа і мама мышы, ва ўсё рыхтавалі норку, і рабілі запасы сыру, мяса і розных смачняшак для сваіх маленькіх мышак. 

Але, гэты сраны кот. Дабраўся да іх норкі, і вычарпаў усе запасы. Заставацца ў гэтым доме, 90было небяспечна. Таму мама і папа мышы, вырашылі шукаць сабе новы дом. Яны знайшлі маленечкую машынку на калёсіках, пагрузілі туды свае пажыткі, на заднія сядзенні прышчапілі маленечкі мышачак. І рушылі прям з горкі дома, ўніх па вуліцы. У нейкія моманты ім прыходзілася штурхаць сваю маленькую машынку, каб перасягнуць за бугор. Але калі яны выйшлі на вялікую шашу. То змаглі прыдумаць хітры план. Вялікая машына людзей, стаяла на маркінгу. І не доўга думая, тата прапанваў прывязаць іх малеьнкую машыну да трубы вялікай машыны, каб не трэба было штурхаць, і можна было ехаць на ўсёй хуткасці. 
Маленькія мышаняты крычалі ЎРА! І папа сіяў ад радасці, што ў яго выйшла такая цудоўная ідэя. Але маме мышы, гэта было не да спадобы. Яна ведала, знаёмую сям'ю, якая такім чынам загінула, бо хуткасць людзкой машыны, вельмі вялікая для маленечкай пластыкавай машынкі мышак. І ў яе з'явіўся новы план. Як вы лічаце які? Яна паказала, на вялікую грузавую машыну, якая стаяла каля гуртоўні. Багажнік гэтай машыны, быў адкрыты. А людзі занасілі ў яе розную смачную гародніну. Не доўга думаючы, яны ўкацілі ў гэтую вялізарную машыну, свой маленькі аўто. Схаваліся за бульбай і прытаіліся. 

Якая кругасветная вандроўка чакала іх? Куды паедзе гэтая машына? Адказаў на гэтыя пытанні пакуль не было. Але, радасць ад таго што ў машыне было шмат ежы, перапаўняла ўсю сям'ю. Яны нават вырашылі што гэта такі дом-сталовая-на-колах.  Папа мыш быў вельмі задаволены, што яму не трэба будзе гатаваць. А можна проста есці. І яны адправіліся ў дарогу. 

Далёка ад іх першага дому, дзе засталіся іх бабулькі і дзядулькі мышы. Яны ехалі верачы ў тое, што наперадзе іх чакаюць цікавыя прыгоды, добрыя сябры і вяселыя часы. 

Але, ў той жа дзень, калі яны выехалі, машына зламалася. Нешта ў правадах захрасла, сказаў кіроўца. Ён быў разгублены, і не ведаў што рабіць. Сувязі ў тым лесе, дзё машына спынілася - не было. І ён вырашыў пайсці па дапамогу. Нельга было губляць, шмат часу, бо прадукты маглі спорціцца. 

Сямейка мышак, вельмі расхавалявалася. Бо калі, машыну не змогуць пачыцніць, то прыйдзецца перакласці ўсю ежу ў іншую машыну, а там іх маглі б убачыць. Гэта было небяспечна. 

Маленькія мышаняткі Ксю і Лю, вырашылі зрабіць нараду. Бацькоў да гэтай нарады яны не запрашалі, бо справа была сакрэтная. 

Мышка Лю, ўзгадала як аднойчы, тата спрабаваў пачыніць пральную машыну. І што праблема была ў згарэўшым двігацеле. Алеж калі тата кранаў патрэбныя правады, усё пачынала працаваць. 
Ксю прыкінула сваімі мазгамі мышынымі, і сказала - а гэта добрая думка. Я ведаю, як дапамагчы нашаму кіроўцу. 

Мы маленькія мышкі, і лёгка можам пралезці пад капот машыны, возьмем толькі маленькі ліхтарык, можа мы знойдзем дзе адарваўся провад? І яны зусім ціхенька, робячы выгляд што яны спяць, папаўзлі да рухавіка машыны. Залезлі ўнутар праз замочную шчыліну. Пралазіць было вельмі цяжка. Ухты, якая яна аказалася брудная ўнутры, гэтая машына. І ўжо праз колькі хвіліны, нашы шэрыя мышкі, сталі чорнымі. Спачатку яны трапілі на вялікія гарачыя трубы. Гэтыя трубы шлі ад рухавіка. І па ім бачна адыходзіла гарачае паветра, якое вырабляецца, ад таго што паліва зрагае ў маторы. Прыйшлося нават прабегчыся, каб не апячыся. Потым яны трапілі на добрую халодную частку пластыка з вадой, паха нейкага адыкалона. Гэта была амывайка, якой мылі вокны. А там, убачыўся вялікі куб. З якога ішлі правады. Хм, падумалі мышкі, тое што нам патрэбна. скок да скок, і вось яны ўжо забраліся на гладкую прастору. І потым, мышка Лю, ўзяла два правады і яе як шарахне тока. Вочы ў яе вылезле, яна як заарэ, пальцы ўсе забалелі. Мышка Ксю пачала араць, ратуйце маю сястру дурніцу. Яна зноў ўлезла ў токіш. Ах ты балда. Ты што, не ведаеш, што нельга чапаць правады лапкі. Памятаеш, як цябе ў дзяцінстве шарахнула? БАцькі тады ледзь са страху не памерлі, думалі што табе ўжо каюк. 

Мышка Ксю, была падрыхтаваная. Таму што глядзела фільм, пра дурную малпу, якая ўлезла ў токіш. Нажаль, тая дурная малма памерла, і ўсе плакалі. Ксю ведала, як трэба працаваць з правадамі. Яна апранула разінавыя пяльчаткі, якія зрабіла з маленькага напальчніка. Бо ток не праходзіць, праз разінавыя пяльчаткі, і так значна бяспечней. Лю зрабіла, такжа. 

І яны нырнулі ў гэтыя правады. Правады былі розных колераў. І не біліся токам. Як вы лічыце чаму? У кожнага провада, які з металу, ёсць адзенне. Звычайна яна называецца ізаляцыя. Розных колераў, і робіць провад бяспечным, праз яго тады не б'е токіш. А Лю кранула правады без адзення. Таму яны яе і ўжалілі токішам. Зараз яна ведала, што дакранацца можна толькі да апранутых правадоў і калі бацькі дазваляюць. Але бацькоў блізка не было, і яны скакалі як дурні па гэтых правадах. І тут ужо токіш ужаліў Ксю. У адным месцы адзення провада, была нейкая дзірка. А провад быў надламаны. З яго білі іскры. І трохі ванялі праводкай. Гэта пах палёнага пластыку. 

Укус быў не моцны, і Ксю адразу здагадалася, што менавіта гэты провад трэба пачаніць, бо ён абарваўся. Але перад імі была складаная задача. Як пачаніць провад, калі ён б'ецца токам? 

Паспрабавалі пяльчаткамі - нібы і добра, але вельмі страшна. 
Тут думка прыйшла да Лю. Яна ўзгадала, як тата калі рамантаваў брамку, то адключаў электрычнасць. Калі яе адключыць, то ўсё становіцца бяспечна. І Лю, пабегла вырубаць электрычнасць у машыне. Ніхто і не ведаў, адкуль яна знала што рабіць. Праз пару хвілін, усё было адключана. І можна было бяспечна займацца правадамі. Спачатку яны перагрызлі той провад і адзенне на ім. Потым схапілі сваімі лапкамі два канцы провада, і туга завязалі ў вузел. Яны навучыліся вязаць вузлы ячшэ дома, калі трэба было рабіць якую небудзь фігню. Провад злучаны, трэба ўключаць электрычнасць. Але Лю забыла дзе і як гэта рабіць. Яны пайшлі шукаць, але праз адну хвіліну пачуўся моцны грукат. Прыйшоў кіроўца. 
Ён сеў, спрабаваў завесціся, а машына нават і не рыпнулася. 

Ён вельмі раззлаваўся. Раней хоць была надзея, а зараз зусім не працуе. Адкрыў капот. Плюнуў тры разы. І ўбачыў, што выключана электрычнасць. Ну і цуды. Ён падумаў, што яму адшыбла памяць. Бо хто іншы мог вырубіць пасярод леса электрычнасць пад капотам. Не бядзведзь жа? Ён так і сказаў, хіба гэта зрабіў мішка? Мышкі зарагаталі. Бо зрабіў гэта не мішка, а мышкі. 

Мужык уключыў электрычнасць і спрабаваў завесціся. Машына загудзела як новая. Шчаслівы кіроўца плясаў ад радасці. Усё само сабой пачыніліся! Ура!!! Едзем далей! 

Пакуль ён скакаў, мышкі Лю і Ксю перабраліся да бацькоў у кузаў. І рабілі выгляд што спяць. Мама і Папа мыш. былі вельмі радыя, што машына пачыніліся. Яны і не здагадваліся, што гэта зрабілі іх маленечкія дзеткі. 

У заўтрашняй серыі, мы даведаемся куды едзе машына, і пра новыя прыгоды Ксю і Лю.