90 на дваіх

Я помню добра гэты дзень.
Сказала мама з душа:
Прыйшоў мамент!
Я хваляваўся дужа.

І папа вызваў ёй таксі.
Сабралі сумку хутка.
Усе было вельмі ў тарапях.
І мама знікла ў дзвярах.

А потым помню балявалі.
Сябры ўсё папы прыязджалі.
Сядзелі ў залі, весялілісь.
І ў шахматы са мной сразілісь.

Дакладна помню момант той
Што пасярод вяселля.
Мне класцісь спаць
Пара была.

У маленькім ложку
У спальні.
Вісела радыё
Начнік з уцёнкам

Мы з папаю туды пайшлі.
Я засынаў,
А ён стаяў,
І нешта цёплае казаў.

Я ўсёй істотай адчуваў,
Яго любоў,
І момант той,
Запомніў я.

А потым помню ў цемнаце,
Стаялі пад акенцамі,
Махалі маме хоць её
Амаль і невідаць было.

Дом потым сонцам асвяціўся
І Ваня ў доме аб’явіўся.
І я сяджу і гавару….
Сям’і гісторыю сваю.